OBRZĘDY MSZY ŚWIĘTEJ - dla ludzi

 

Obrzędy wstępne

Kapłan: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świę­tego.

Wszyscy: Amen.

K.: Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi.

W. I z duchem twoim.

Albo:

K.: Pan z wami.

W.: I z duchem twoim.

Akt pokuty

K.: Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni, abyśmy mogli z czystym sercem złożyć Najświętszą Ofiarę.

W.: Spowiadam się Bogu wszechmogą­cemu i wam, bracia i siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem, i za­niedbaniem: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Naj­świętszą Maryję, zawsze Dziewicę, wszyst­kich Aniołów i Świętych, i was, bracia i sio­stry, o modlitwę za mnie do Pana Boga na­szego.

K.: Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy doprowadzi nas do życia wiecznego.

w.: Amen.

Wezwania do Chrystusa:

K.: Panie, zmiłuj się nad nami.

W.: Panie, zmiłuj się nad nami. 

K.: Chryste, zmiłuj się nad nami. 

W.: Chryste, zmiłuj się nad nami.  

K.: Panie, zmiłuj się nad nami.  

W.: Panie, zmiłuj się nad nami.

Jeżeli jest to przepisane, śpiewa się albo odmawia się hymn:

Chwała na wyskokosci Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. Chwalimy Cię. Błogosławimy Cię. Wielbimy Cię. Wysła­wiamy Cię. Dzięki Ci składamy, bo wielka jest chwała Twoja. Panie Boże, Królu nie­ba, Boże, Ojcze wszechmogący. Panie, Synu Jednorodzony, Jezu Chryste. Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Który gładzisz grzechy świata, przyj m błaganie na­sze. Który siedzisz po prawicy Ojca, zmiłuj się nad nami. Albowiem tylko Tyś jest świę­ty Tylko Tyś jest Panem. Tylko Tyś Naj­wyższy, Jezu Chryste. Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca. Amen.

Kolekta

K.: Módlmy się.

Wszyscy razem z kapłanem modlą się przez pewien czas w milczeniu. Następnie kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę, na którą lud odpowiada:

W.: Amen.

Liturgia słowa

Lektor lub kapłan czyta 1 albo 2 teksty z Pisma świętego, kończąc je słowami: 

K.: Oto słowo Boże.

W.: Bogu niech będą dzięki.

Po pierwszym czytaniu śpiewa się psalm responso-ryjny. Po drugim czytaniu, przed Ewangelią wszyscy wstają, gdyż następuje śpiew Alleluja. Kapłan zaś z pochyloną głową modli się.

Następnie kapłan pozdrawia wiernych i czyta Ewangelię.

K.: Pan z wami.

W.: I z duchem twoim.

K.: Słowa Ewangelii według świętego...

W.: Chwała Tobie, Panie.

Na te słowa czynimy wielkim palcem prawej ręki znak krzyża na czole, ustach i piersiach.

Po Ewangelii kapłan mówi:

K.: Oto słowo Pańskie.

W.: Chwała Tobie, Chryste

Następuje homilia.

Wyznanie wiary

Jeżeli jest to przepisane, po homilii składa się wy­znanie wiary:

Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszech­mogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzial­nych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Ma­ryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzy­żowany również za nas, pod Poncjuszem Pi­łatem został umęczony i pogrzebany. I zmar­twychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicyOjca. I powtórnie przyjdzie w chwale są­dzić żywych i umarłych, a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnieodbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez Proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych. I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.

Następuje Modlitwa powszechna.

Liturgia eucharystyczna

Przygotowanie darów

Kapłan na ołtarzu przygotowuje chleb i wino i dzię­kuje za te dary Bogu. My składamy ofiarę na potrze­by biednych i Kościoła. W tym czasie śpiewamy pieśń lub odpowiadamy na modlitwę kapłana, który pod­nosi patenę z chlebem i mówi:

K.: Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, który jest owocem zie­mi i pracy rąk ludzkich; Tobie go przyno­simy, aby stał się dla nas chlebem życia.

W.: Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.

Nad kielichem z winem kapłan modli się słowami:    

            

K.: Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, które jest owocem win­nego krzewu i pracy rąk ludzkich; Tobie je przynosimy, aby stało się dla nas napojem duchowym.

W.: Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.

Następnie kapłan pochylony mówi cicho:  

                            

K.: Przyjmij nas, Panie, stojących przed Tobą w duchu pokory i z sercem skruszo­nym; niech nasza Ofiara tak się dzisiaj doko­na przed Tobą, Panie Boże, aby się Tobie podobała.

Kapłan stojąc z boku ołtarza, obmywa ręce mówiąc cicho:

K.: Obmyj mnie Panie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego.

Następnie zwrócony do ludu zachęca do wspólnej modlitwy nad darami:

K.: Módlcie się, aby moją i waszą Ofiarę przyjął Bóg, Ojciec Wszechmogący. 

       

W.: Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk two­ich na cześć i chwałę swojego imienia, a tak­że na pożytek nasz i całego Kościoła     świę­tego.

Następnie kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę nad darami, na którą lud odpowiada: 

W.: Amen.

Modlitwa eucharystyczna II

K.: Pan z wami.

W.: I z duchem twoim.

K.: W górę serca.

W.: Wznosimy je do Pana.

K.: Dzięki składajmy Panu Bogu nasze­mu.

W.: Godne to i sprawiedliwe.

Kapłan z rozłożonymi rękami odmawia lub śpiewa prefację.

Po zakończeniu prefacji wszyscy śpiewają lub re­cytują:   

             

W.: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej.

Hosanna na wysokości.

Błogosła­wiony, który idzie w imię Pańskie.

Hosan­na na wysokości.

Kapłan stojąc z rozłożonymi rękami, mówi:  

K.: Zaprawdę, święty jesteś, Boże, źródło wszelkiej świętości.

Kapłan wyciąga ręce nad kielichem i hostią mówiąc:

    Uświęć te dary mocą Twojego Ducha aby stały się dla nas Ciałem * i Krwią naszego Pana Jezusa Chrystusa.

    On to, gdy dobrowolnie wydał się na mękę, wziął chleb i dzięki Tobie składając, łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:

BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY:

TO JEST BOWIEM CIALO MOJE,

KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE.

Kapłan ukazuje ludowi konsekrowaną Hostię, następnie składa ją na patenie i przyklęka.

Podobnie po wieczerzy wziął kielich i po­nownie dzięki Tobie składając, podał swoim uczniom, mówiąc:

BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY:

TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ,

NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA,

KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA

NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.

TО CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ.

Kapłan ukazuje ludowi Kielich, stawia go na ołtarzu i przyklęka.

K.: Oto wielka tajemnica wiary.

W.: Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i ocze­kujemy Twego przyjścia w chwale.

K.: Wspominając śmierć i zmartwychwsta­nie Twojego Syna, ofiarujemy Tobie, Boże, Chleb życia i Kielich zbawienia i dziękuje­my, że nas wybrałeś, abyśmy stali przed To­bą i Tobie służyli. Pokornie błagamy, aby Duch Święty zjednoczył nas wszystkich, przyjmujących Ciało i Krew Chrystusa.

Pamiętaj, Boże, o Twoim Kościele na całej ziemi. Spraw, aby lud Twój wzrastał w mi­łości razem z naszym Papieżem N., naszym Biskupem N. oraz całym duchowieństwem.

Pamiętaj także o naszych zmarłych bra­ciach i siostrach, którzy zasnęli z nadzieją zmartwychwstania, i o wszystkich, którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata. Dopuść ich do oglądania Twojej światłości. Prosimy Cię, zmiłuj się nad nami wszystkimi i daj nam udział w życiu wiecznym z Najświętszą Bogurodzicą Dziewicą Maryją, ze świętymi Apostołami i wszystkimi świętymi, którzy w ciągu wieków podobali się Tobie, abyśmy z nimi wychwalali Ciebie przez Twojego Syna, Jezusa Chrystusa.

Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie,

Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący,

w jedności Ducha Świętego,

wszelka cześć i chwała,

przez wszystkie wieki wieków.

W.: Amen.

Obrzędy Komunii świętej

K.: Pouczeni przez Zbawiciela i posłuszni Jego słowom, ośmielamy się mówić:

Wszyscy mówią razem z kapłanem:

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzi­siaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.

K.: Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego i obdarz nasze czasy pokojem. Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, abyśmy zawsze wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei oczekiwali przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

W.: Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwa­ła na wieki.

K.: Panie Jezu Chryste, Ty powiedziałeś swoim Apostołom: Pokój wam zostawiam, pokój mój wam daję. Prosimy Cię, nie zważaj na grzechy nasze, lecz na wiarę swojego Kościoła i zgodnie z Twoją wolą napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jednoś­ci. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. 

W.: Amen.

K.: Pokój Pański niech zawsze będzie z wami.

W.: I z duchem twoim.

Kapłan albo diakon mówi: 

K.: Przekażcie sobie znak pokoju. 

Wszyscy według miejscowego zwyczaju przekazują sobie wzajemnie znak pokoju i miłości.

Następnie kapłan bierze Hostię, łamie ją nad pateną i cząstkę wpuszcza do kielicha, mówiąc cicho:

K.: Ciało i Krew naszego Pana, Jezusa Chrystusa, które łączymy i będziemy przyj­mować, niech nam pomogą osiągnąć życie wieczne.

W tym czasie śpiewa się lub mówi:

W.: Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się    

nad nami.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad

nami.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas

pokojem.

Kapłan przyklęka, bierze Hostię i trzymając ją nieco podniesioną nad pateną, zwrócony do ludu, głośno mówi:

K.: Oto Baranek Boży, który gładzi grze­chy świata. Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.

W.: Panie, nie jestem godzien, abyś przy­szedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja.

Kapłan ze czcią przyjmuje Ciało i Krew Chrystusa.

Następnie bierze patenę lub puszkę, podchodzi do przystępujących do Komunii i każdemu ukazuje Hostię mówiąc:

K.: Ciało Chrystusa.

W.: Amen.

Po Komunii kapłan stojąc na miejscu przewodni­czenia albo przy ołtarzu mówi: 

K.: Módlmy się.

Kapłan z rozłożonymi rękami odmawia Modlitwę po Komunii; na zakończenie której lud odpowiada:

W.: Amen.

Obrzędy zakończenia

K.: Pan z wami.  

W.: I z duchem twoim. 

K.: Niech was błogosławi Bóg wszech­mogący, Ojciec + i Syn, i Duch Święty.   

W.: Amen. 

K.: Idźcie w pokoju Chrystusa.

W.: Bogu niech będą dzięki.