Miłość Boża czyli życie Dawida – spotkanie, powołanie, prowadzenie i zwycięstwo - konferencja 2

Konferencja II

Miłość Boża czyli życie Dawida – spotkanie, powołanie, prowadzenie i zwycięstwo

1. Dawid zwycięża Goliata
• 1 Sm 17, 17. 20. 22 – 25. 31 – 33. 38 – 51 
• Bóg prowadzi Dawida poprzez jego ojca, poprzez jego maksymalistyczne pragnienia, poprzez jego odwagę i zaufanie Bogu, na bazie przeszłego doświadczenia.
• Bóg daje mu rozeznanie co do wyboru taktyki, uzbrojenia, czyli konkretnych działań.
• Bóg uzdalnia Dawida do mądrości, czyli kontemplatywnego spojrzenia na trudną nawet rzeczywistość w ten sposób, że widzi się ją jako całkowicie podległą kontroli i panowaniu Bożemu.
• Bóg wlewa ufność w serce Dawida, czyli zrozumienie, iż zwycięstwo zależy od mocy Boga, a nie Dawida; ale jednocześnie Bóg nie zechce zwyciężać, jeśli Dawid nie zechce współpracować, walczyć; stąd konieczność dobrania przez Dawida jak najefektywniejszych środków i sposobów działania nawet, jeśli obiektywnie możliwości te są  nieznaczne i małe. Dawid niech zrobi swoje, najlepiej jak umie i niech ogląda się na Boga, który ma zrobić Swoje, najlepiej jak umie.
• Bóg daje mu sukces, zwycięstwo, radość. Stały one możliwe tylko i wyłącznie dzięki pomocy Boga.
• Bóg daje mu w ten sposób posłużyć i przysłużyć się całej społeczności swego narodu.
• Opowiadanie to niech symbolizuje nasze zwycięstwa nad szatanem i pychą księcia tego świata, a także wzrost pokory i innych cnót.
• Zwycięstwo to przyczynia się do stopniowego wzrostu zaufania do Boga, doświadczenia, pewności siebie.
• Bóg daje także Dawidowi sławę, wzrost prestiżu i autorytetu. Dawid staje się piątą osobą w Królestwie (po Saulu, Jonatanie, Samuelu i generale nad królewskim wojskiem). Tak Bóg stopniowo wywyższa  osobę, która się uświęca, pozbywa wad.
• Świadectwo prowadzącego.

2. Zwycięstwo nad Filistynami – symbol kolejnego zwycięstwa nad złymi duchami i kolejnymi grzechami i wadami.
•    1 Sm 18, 14 – 30
• Miłość Boga przejawia się w Jego obecności przy Dawidzie we wszystkich przedsięwzięciach (w. 14. 28a).
• Miłość ta przejawia się też w kolejnych zwycięstwach (w. 14. 27a. 30).
• Miłość ta przejawia się w nowej posłudze, którą Bóg go obdarzył, a mianowicie byciu liderem, wodzem (w. 16. 27).
• Miłość Boża rzuca pod nogi Dawida do tej pory możniejszych i potężniejszych od niego oraz jego wrogów (w. 15. 17c. 21. 29)
• Miłość Boża pobudza cały lud do sympatii wobec Dawida (w. 16).
• Bóg obdarza Dawida odpowiednią małżonką (w. 19- 20. 27c – 28).
• Dzięki pomocy Boga rośnie wpływ i znaczenie Dawida (trzeciej osoby w Królestwie; przyjażń z Jonatanem, małżeństwo z Mikal, zięć króla).
• To symbol posługi animatora, szacunku ze strony autorytetów kościelnych i społecznych, nowych wspaniałych relacji, koneksji. Posługa wodza: animatora, ewangelizatora; dar od Boga – łaska i przywilej walki o uświęcenie innych.
• Na tym poziomie wyraźnie widocznym staje się błogosławieństwo (współpraca) Boga, albo brak tego błogosławieństwa;
• Świadectwo prowadzącego.
3. Dawid zdobywa koronę nad Judą i Izraelem, pokonując autorytet Saula. Jest to symbol zwycięstwa nad tym światem i nad wrogami.
• 2 Sm 1, 1 – 17
• Bóg daje Dawidowi zwycięstwo nad Saulem, gdyż Dawid zawsze (nawet po śmierci oponenta) zachowywał się lojalnie wobec pomazańca Bożego, czekając, aż sam Bóg zainterweniuje i przeprowadzi sąd, którego Dawid swoimi rękoma czynić nie chciał. Zwycięstwo było więc nagrodą za: wiarę, zaufanie, cierpliwość, pokorę i łagodność. 

• 2 Sm 2, 1 – 7. 11; 5, 1 - 4 (Dawid zostaje królem nad królestwem Judy)
• Przyczyną kolejnego zwycięstwa Dawida (o które znów nasz bohater aktywnie nie zabiega, lecz jest pasywny, a zwycięstwo przynosi mu Bóg oraz sami ludzie) jest jego pokora wobec Boga (wyrażona przez posłuszeństwo wobec Boga, którego Dawid pyta o wszystko), jak również jego pokojowe usposobienie (wobec rodziny oraz mieszkańców Jabesz w Gileadzie). Bóg podnosi Dawida coraz wyżej, wrogów upokarza i oddala, innych czyni sprzymierzeńcami i poddanymi. Tak więc pokora i pokój podobają się Bogu i ludziom.
• To zwycięstwo nad Judą czyni Dawida – dotychczasowego małego lidera – liderem większym.

• 2 Sm 5, 5 – 25 (Dawid zostaje królem nad królestwem Izraela)
• Kolejne zwycięstwo, tym razem nad Izraelem, otrzymuje, gdy, idąc za pozwoleniem i natchnieniem Boga (w. 10. 12. 19. 23 – 24), rozpoczyna ciężkie zmagania wpierw z Jebusytami jerozolimskimi (zdobywa jerozolimską twierdzę – w. 6 – 9a), potem z Filistynami od Gibeonu aż do Gezer (w. 17 – 25), a także otwierając się na przyjaźń i przymierze z królem Tyru (w. 11). Następnie umacnia swą pozycję, budując mury wokół Jerozolimy (w. 9b), a także powiększając swą rodzinę (w. 13 – 15).
• Dawid pnie się w górę, bo Bóg go wspiera. Bóg mu pomaga, gdyż widzi serce Dawida, szczere i pełne wszelkiego dobra – rozmaitych cnót (bycie konsekwentnym, waleczność, odwaga, upór, pracowitość, pokora, zdrowy rozsądek, umiejętność współpracowania z innymi, miłość do żon i dzieci, uciekanie przed mocniejszym wrogiem – zamiast niepotrzebnej i głupiej brawury, słuchanie się Boga, wdzięczność Bogu i ludziom, wierność) 
• Jest to posługa króla – symbol wielkiego lidera, lidera wspólnoty, lidera modlitewnego spotkania, a nawet lidera liderów. 

4. Dawid powiększa królestwo Izraela (symbol wielkiego zwycięstwa nad sobą i wielkiej posługi, misji)
• 2 Sm 8, 1 – 6. 9 – 14
• Dawid – wspaniały władca – posługa cesarza;
• Bóg cały czas błogosławi Dawidowi;
• Symbol wielkiej ewangelizacji (zdobycie pogan dla Bożego Królestwa).

 5. Bóg daje obietnicę, że ród Dawida będzie zawsze trwać w chwałe i z jego potomków wybuduje pierwszą w świecie Świątynię dla Boga.
• 2 Sm 7, 1 – 5. 11 – 16. 18 – 22
• Dawid dba o siebie (pałac cedrowy – w. 2ab), ale chce i zadbać o Pana (Arka Boża w namiocie – w. 2c).
• Pan, który umie zadbać o siebie (swoją chwałę), pragnie zadbać o Dawida i cały jego ród: o jego najbliższą przyszłość (w. 12a), o królestwo (w. 11. 12c), o Potomka (w. 12b. 13b – 15), o Świątynię (w. 13a.), o wieczność (w. 16).
• Bóg pragnie dla nas wspaniałej przyszłości i naszej wielkości, bardziej niż możemy to sobie wyobrazić czy uwierzyć. Niech więc nasze poświęcenie się służbie Bogu, ze względu na tak nieprawdopodobne i niesłychane perspektywy, również będzie wielkie. 

6. Ta konferencja stawia ci pytanie: „Czy chcesz więcej, czy chcesz iść dalej, wziąć, zdobyć, zobaczyć, otrzymać więcej od Boga niż to, co mają inni, niż to, co ty już masz: „Piotrze, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” (J 21, 15nn).

7. Modlitwa (albo medytacja):
  - o Ducha Dawida,
- o pragnienie czegoś większego,
- o pragnienie, by zobaczyć Chwałę Boga, triumf Boga w naszym życiu (zwycięstwo nad grzechem, wzrost zewnętrznej posługi, wewnętrzną radość).